Kerstmis is een tijd waarin veel mooie herinneringen gemaakt worden. Ook niet mooie, maar over het algemeen onthouden we wel dierbare herinneringen van hoe je vroeger kerst vierde bijvoorbeeld.
Al was mijn jeugd niet altijd rozengeur en maneschijn, tijdens de kerstdagen was er rust in huis. Iedereen deed zijn best om geen ruzie te maken, er werd niet gewerkt en geen huiswerk gemaakt. We spendeerde deze dagen voornamelijk met elkaar als gezin.
Mijn vader maakte de meest prachtige en waanzinnige kerst decoraties voor in huis en de boom stond te stralen en verlichte de donkere avonden.
We gingen tijdens de kerstdagen op bezoek bij mijn opa's en oma's en bleven daar meestal de hele ochtend of middag. Daarna reed mijn vader de toeristische route naar huis, zoals hij dat noemde. We gingen dan een met een omweg naar huis en reden langs herinneringen van mijn ouders.
De rest van de dag hingen we voor de televisie en keken een kerstfilm of speelde bordspelletjes met elkaar. Mijn moeder zat te handwerken en mijn vader deed een dutje. Het voelde zo ontspannen en fijn kan ik mij nog goed herinneren.
Natuurlijk maakte mijn moeder altijd een foto van mijn broertje en mij bij de kerstboom. Daar stond ze elk jaar op en dat deden we dan ook braaf, nadat we allerlei gekke gezichten trokken of heel boos gingen kijken. Mijn moeder mopperde dan wat, omdat ze geen idee had of de foto's die ze had gemaakt wel gelukt waren of niet. Toen moest je je fotorolletje nog wegbrengen om te laten ontwikkelen en had je geen beeldschermpje om op te kijken. Over het algemeen zat er op wonderbaarlijke wijze altijd een goede foto tussen.
Tegen de tijd dat het avond was zaten onze buiken vol met heerlijke kerstkransjes, amandelstaaf en al het lekkers dat mijn moeder op tafel toverde. Het leek ook nooit op te gaan, er was altijd meer waar dat vandaan kwam. En ook 's avonds toverde ze een drie of vier gangen diner uit de keuken tevoorschijn. Dit was één van de weinige avonden dat ik niet klaagde over het eten en niet mijn neus op trok. Wat daar uit de keuken kwam was echt overheerlijk.
De ene kerstdag kregen we zo'n heerlijk kerstdiner en de andere kerstdag gingen we meestal gourmetten. Zo had mijn moeder ook kerst zei ze dan. De tranen schieten me in mijn ogen als ik terug denk aan die tijd. Dit zijn echt hele fijne herinneringen om aan terug te denken. Ik ben blij dat ik nu de mogelijkheid heb om dit eens op papier te zetten.
Het meest bijzondere aan deze kerstdagen en mijn meest sterke herinnering daar aan was het gene dat er aan het einde van het avond eten op tafel kwam. Tijdens het toetje haalde mijn moeder de kers op de taart tevoorschijn.
Een engel carrousel.
Jaren heb ik geprobeerd om deze terug te vinden. Na haar overlijden heb ik alle kerstspullen uitgezocht, maar ik kwam het niet tegen. Online gespeurd, maar ook daar geen resultaat. Tot ik vandaag ineens een ingeving kreeg en het in één keer terug vond online.
De engel carrousel, oftewel Angel Chimes. Een Zweedse klassieker die bij ons in de jaren '80 altijd met kerst op tafel kwam. Ik heb hem meteen besteld, want hier zoek ik al naar sinds ik uit huis ben. Bizar eigenlijk dat ik het niet eerder ergens kon vinden en nu ineens wel.
Ik kan me nog zo goed herinneren hoe magisch ik het vond dat de engeltjes draaiden, er muziek klonk die de kamer vulde en mijn hart verwarmde met liefdes energie. Heel even was er rust. Rust in huis. Rust bij mijn ouders. Rust in mij. De dansende engeltjes hadden een magisch effect op mij.
Deze krijgt een bijzonder plekje tijdens deze kerstdagen en alle volgende die gaan komen. De kans is vrij groot dat er nog wel wat tranen gaan vloeien, omdat deze herinnering mij enorm raakt op de een of andere manier. Hij gaat deze december maand veel bewonderd worden en de engeltjes zullen regelmatig dansen.
Ik hoop dat jij ook een mooie herinnering hebt aan kerstmis en misschien wil je deze wel met mij delen. Dat mag hieronder in een reactie of stuur een mailtje als je het kwijt wilt.
-Liefs Karin